Παρασκευή, Δεκεμβρίου 01, 2006
ΠΕΡΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΑΣΤΙΚΩΝ ΜΥΘΩΝ
Τις τελευταίες μέρες οι ειδήσεις μονοπωλούνται από το φονικό στον κάμπο του Αγρινίου. Έχουμε ακούσει εκατοντάδες αναλύσεις, ψυχογραφήματα, και παπαρολογίες, οι οποίες δε βοηθούν σε τίποτα στην κατανόηση του φονικού. Δε θέλω (και δεν μπορώ) να φωτίσω και να διαλευκάνω τις αιτίες του θλιβερού αυτού γεγονότος. Θέλω μόνο να κάνω κάποιες επισημάνσεις.
Α) Ακούστηκαν πάρα πολλά και άσχετα για τη βαρβαρότητα της επαρχιακής κοινωνίας. Άνθρωποι που ζουν για δεκαετίες στο κλεινόν ή σε άλλο άστυ, βγάζουν κορώνες, γενικολογούν, και εκπλήσσονται με τον πληθυσμό της υπαίθρου, χαρακτηρίζοντας τον αμόρφωτο και οπισθοδρομικό. Αγαπητοί μου οι περισσότεροι από εσάς από την ύπαιθρο κατάγεστε, τα ποσοστά του αστικού πληθυσμού μέχρι το 1950, ήταν δραματικά χαμηλά, και ναι, αυτοί που αποκαλείτε χωριάταρους και βλάχους, είναι οι συγγενείς σας που έμειναν πίσω, όταν εσείς, οι πατεράδες σας ή οι παππούδες σας έφυγαν είτε λόγω σπουδών είτε λόγω οικονομικών είτε κοινωνικών (βλ. εμφύλιος) αιτιών. Η αστικοποίηση της Ελλάδας είναι σχετικά πρόσφατη, και δε δικαιολογεί τον απίστευτο σνομπισμό και την άγνοια περί υπαίθρου, που επιδεικνύει μερίδα των ΄΄αστών΄΄. Μάλλον σε βλαχομπαρόκ καταστάσεις φέρνει, θυμίζοντας παλιές ελληνικές ταινίες.
Β) Δεν υπήρξε ποτέ μια ειδυλλιακή παραδοσιακή κοινωνία, τα μέλη της οποίας διεφθάρησαν όταν έφυγαν για την πόλη. Η κοινωνία των μικροϊδιοκτητών την οποία αποκτήσαμε με τη διανομή των εθνικών γαιών από το Βενιζέλο, ήταν σκληρά εργαζόμενη και δεν μπορούσε να συντηρήσει τα μέλη της. Είναι φυσιολογικό να προσπαθείς να έχεις ένα καλύτερο μέλλον για σένα και τα παιδιά σου, από την αρχαιότητα οι άνθρωποι μετανάστευαν και μετοικούσαν. Οι κοινωνίες από όπου ξέφευγαν ήταν αυστηρά δομημένες σε παρακατιανούς και προύχοντες, και προφανώς προτιμούσαν την ανωνυμία και την αλλοτρίωση της πόλης από μια κοινότητα που παρακολουθούσε με άγρυπνο μάτι, και έχωνε τη μύτη της σε οτιδήποτε συνέβαινε. Οι εναπομείναντες διατήρησαν την έμφυτη συντηρητικότητα των μικρών κοινωνιών, αλλά κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η ζωή τους παρέμεινε κολλημένη στη δεκαετία του’60.
Γ) Οι παραδοσιακές κοινωνίες της υπαίθρου δεν υφίστανται πλέον. Μεταλλάχθηκαν όπως μεταλλάχθηκε ολόκληρη η ελληνική κοινωνία μετά τη δεκαετία του 1970, με την είσοδο της τηλεόρασης, και της καταναλωτικής κοινωνίας. Οι άνθρωποι της υπαίθρου δε σε βλέπουν πλέον σαν τον αξιοπερίεργο ξένο, συνήθως θα σε αντιμετωπίσουν σαν φουσκωμένο πορτοφόλι και ευκαιρία για κέρδος. Το εύκολο χρήμα το οποίο απέκτησαν με τις αθρόες επιδοτήσεις και τον πρόχειρο τουρισμό, τους βοήθησε να κτίσουν μεζονέτες και να αγοράσουν νέα αυτοκίνητα, σίγουρα όμως δεν τους παρότρυνε να παρέχουν καλύτερη εκπαίδευση για τα παιδιά τους, καθώς τα μεγαλύτερα ποσοστά σχολικής εγκατάλειψης παρατηρούνται σε τουριστικές και αγροτικές περιοχές. Η πάλαι ποτέ κραταιά αντίληψη που ταύτιζε τη μόρφωση με την κοινωνική άνοδο, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Στην εποχή της μετανεωτερικότητας, ψάχνουμε την αυθεντικότητα έξω από τα σύνορα των πόλεων μας. Αυτό που βρίσκουμε είναι μια μεταμοντέρνα διεστραμμένη επιβίωση της προβιομηχανικής κοινωνίας, όπου ο άνθρωπος που σκότωσε πέντε κυνηγούς επειδή πάτησαν το τριφύλλι του, ταυτόχρονα κάνει δηλώσεις στην τηλεόραση πριν συλληφθεί. Είναι και αυτό σύμπτωμα των καιρών μας, το πιθανότερο είναι ότι θα έχουμε και συνέχεια.
Α) Ακούστηκαν πάρα πολλά και άσχετα για τη βαρβαρότητα της επαρχιακής κοινωνίας. Άνθρωποι που ζουν για δεκαετίες στο κλεινόν ή σε άλλο άστυ, βγάζουν κορώνες, γενικολογούν, και εκπλήσσονται με τον πληθυσμό της υπαίθρου, χαρακτηρίζοντας τον αμόρφωτο και οπισθοδρομικό. Αγαπητοί μου οι περισσότεροι από εσάς από την ύπαιθρο κατάγεστε, τα ποσοστά του αστικού πληθυσμού μέχρι το 1950, ήταν δραματικά χαμηλά, και ναι, αυτοί που αποκαλείτε χωριάταρους και βλάχους, είναι οι συγγενείς σας που έμειναν πίσω, όταν εσείς, οι πατεράδες σας ή οι παππούδες σας έφυγαν είτε λόγω σπουδών είτε λόγω οικονομικών είτε κοινωνικών (βλ. εμφύλιος) αιτιών. Η αστικοποίηση της Ελλάδας είναι σχετικά πρόσφατη, και δε δικαιολογεί τον απίστευτο σνομπισμό και την άγνοια περί υπαίθρου, που επιδεικνύει μερίδα των ΄΄αστών΄΄. Μάλλον σε βλαχομπαρόκ καταστάσεις φέρνει, θυμίζοντας παλιές ελληνικές ταινίες.
Β) Δεν υπήρξε ποτέ μια ειδυλλιακή παραδοσιακή κοινωνία, τα μέλη της οποίας διεφθάρησαν όταν έφυγαν για την πόλη. Η κοινωνία των μικροϊδιοκτητών την οποία αποκτήσαμε με τη διανομή των εθνικών γαιών από το Βενιζέλο, ήταν σκληρά εργαζόμενη και δεν μπορούσε να συντηρήσει τα μέλη της. Είναι φυσιολογικό να προσπαθείς να έχεις ένα καλύτερο μέλλον για σένα και τα παιδιά σου, από την αρχαιότητα οι άνθρωποι μετανάστευαν και μετοικούσαν. Οι κοινωνίες από όπου ξέφευγαν ήταν αυστηρά δομημένες σε παρακατιανούς και προύχοντες, και προφανώς προτιμούσαν την ανωνυμία και την αλλοτρίωση της πόλης από μια κοινότητα που παρακολουθούσε με άγρυπνο μάτι, και έχωνε τη μύτη της σε οτιδήποτε συνέβαινε. Οι εναπομείναντες διατήρησαν την έμφυτη συντηρητικότητα των μικρών κοινωνιών, αλλά κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η ζωή τους παρέμεινε κολλημένη στη δεκαετία του’60.
Γ) Οι παραδοσιακές κοινωνίες της υπαίθρου δεν υφίστανται πλέον. Μεταλλάχθηκαν όπως μεταλλάχθηκε ολόκληρη η ελληνική κοινωνία μετά τη δεκαετία του 1970, με την είσοδο της τηλεόρασης, και της καταναλωτικής κοινωνίας. Οι άνθρωποι της υπαίθρου δε σε βλέπουν πλέον σαν τον αξιοπερίεργο ξένο, συνήθως θα σε αντιμετωπίσουν σαν φουσκωμένο πορτοφόλι και ευκαιρία για κέρδος. Το εύκολο χρήμα το οποίο απέκτησαν με τις αθρόες επιδοτήσεις και τον πρόχειρο τουρισμό, τους βοήθησε να κτίσουν μεζονέτες και να αγοράσουν νέα αυτοκίνητα, σίγουρα όμως δεν τους παρότρυνε να παρέχουν καλύτερη εκπαίδευση για τα παιδιά τους, καθώς τα μεγαλύτερα ποσοστά σχολικής εγκατάλειψης παρατηρούνται σε τουριστικές και αγροτικές περιοχές. Η πάλαι ποτέ κραταιά αντίληψη που ταύτιζε τη μόρφωση με την κοινωνική άνοδο, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Στην εποχή της μετανεωτερικότητας, ψάχνουμε την αυθεντικότητα έξω από τα σύνορα των πόλεων μας. Αυτό που βρίσκουμε είναι μια μεταμοντέρνα διεστραμμένη επιβίωση της προβιομηχανικής κοινωνίας, όπου ο άνθρωπος που σκότωσε πέντε κυνηγούς επειδή πάτησαν το τριφύλλι του, ταυτόχρονα κάνει δηλώσεις στην τηλεόραση πριν συλληφθεί. Είναι και αυτό σύμπτωμα των καιρών μας, το πιθανότερο είναι ότι θα έχουμε και συνέχεια.
# posted by KARAKALAS @ 11:08 π.μ. 
Comments:
<< Home
Ενδιαφέρον το άρθρο σου, δίνει έναυσμα για νέους προβληματισμούς.
Η επαρχία έχει έρθει όσον αφορά τις ανέσεις και τις πολυτέλειες πολύ κοντά στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Η μεγάλη διαφορά είναι στη νοοτροπία.
Η έρμη η χωριατιά που κουβαλάμε σχεδόν όλοι μας οι νεοέλληνες, πλην ορισμένων Αθηναίων Κολωνακιωτών (πλάκα κάνω), μπορεί πολύ εύκολα να κουκουλωθεί στην μεγάλη πόλη.
Από την άλλη δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να το παίξουμε χωριάτες στο χωριό μας.
Έχω γνωστό ο οποίος γεννήθηκε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Οι γονείς του κατάγονται από ορεινό χωριό της Χαλκιδικής. Αλλά μιλάμε για πολύ χωριό.
Αυτός αφού έζησε 40 χρόνια στην πόλη και απέτυχε σε όλους τους τομείς, επαγγελματικά, κοινωνικά, πνευματικά κλπ. αποφάσισε να γυρίσει και να χτίσει σπίτι στο χωριό του στο πατρικό οικόπεδο.
Ο μπαμπάς του σπούδασε για να φύγει από το χωριό και να δουλέψει ως δημόσιος υπάλληλος. Αυτός παράτησε το λύκειο, έγινε μπάρμαν, και κατέληξε οικοδόμος.
Τώρα σέρνει την οικογένειά του στο κωλοχώρι, ξεριζώνει τα παιδιά του από τις παρέες και τα φροντιστήρια του γυμνασίου για να γυρίσει στο πουθενά.
Μιλάμε για Ολική Επαναφορά.
Και το εμφανίζει ωραία ωραία, ως επιστροφή στις ρίζες και στις πατρικές συνήθειες.
Κυρίως όμως, έχει υιοθετήσει την εντελώς χωριάτικη νοοτροπία και κακοπροαίρετη κουτοπονηριά σε σημείο που να μην τον διακρίνεις από τους συγχωριανούς του.
Οι λόγοι πολλοί π.χ.
η ελευθερία που σε παρέχει μια τέτοια συμπεριφορά, το ψευτοκιμπαριλίκι, το ντόμπρο και καλά, αντριλίκι της επαρχίας κλπ.
Η αλήθεια είναι ότι κατέληξε εκεί λόγω του χαμηλού πνευματικού του επιπέδου και της αδυναμίας του να αντιμετωπίσει τη σύγχρονη αδηφάγο αστική κοινωνία.
Είναι ο τύπος που μπαίνει σε γραφείο δημόσιας υπηρεσίας και μπροστά στον προϊστάμενό σου και στους συναδέλφους σου σε φωνάζει :
Τι λέει ρε γκαβλιάρη?
Η επαρχία έχει έρθει όσον αφορά τις ανέσεις και τις πολυτέλειες πολύ κοντά στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Η μεγάλη διαφορά είναι στη νοοτροπία.
Η έρμη η χωριατιά που κουβαλάμε σχεδόν όλοι μας οι νεοέλληνες, πλην ορισμένων Αθηναίων Κολωνακιωτών (πλάκα κάνω), μπορεί πολύ εύκολα να κουκουλωθεί στην μεγάλη πόλη.
Από την άλλη δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να το παίξουμε χωριάτες στο χωριό μας.
Έχω γνωστό ο οποίος γεννήθηκε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Οι γονείς του κατάγονται από ορεινό χωριό της Χαλκιδικής. Αλλά μιλάμε για πολύ χωριό.
Αυτός αφού έζησε 40 χρόνια στην πόλη και απέτυχε σε όλους τους τομείς, επαγγελματικά, κοινωνικά, πνευματικά κλπ. αποφάσισε να γυρίσει και να χτίσει σπίτι στο χωριό του στο πατρικό οικόπεδο.
Ο μπαμπάς του σπούδασε για να φύγει από το χωριό και να δουλέψει ως δημόσιος υπάλληλος. Αυτός παράτησε το λύκειο, έγινε μπάρμαν, και κατέληξε οικοδόμος.
Τώρα σέρνει την οικογένειά του στο κωλοχώρι, ξεριζώνει τα παιδιά του από τις παρέες και τα φροντιστήρια του γυμνασίου για να γυρίσει στο πουθενά.
Μιλάμε για Ολική Επαναφορά.
Και το εμφανίζει ωραία ωραία, ως επιστροφή στις ρίζες και στις πατρικές συνήθειες.
Κυρίως όμως, έχει υιοθετήσει την εντελώς χωριάτικη νοοτροπία και κακοπροαίρετη κουτοπονηριά σε σημείο που να μην τον διακρίνεις από τους συγχωριανούς του.
Οι λόγοι πολλοί π.χ.
η ελευθερία που σε παρέχει μια τέτοια συμπεριφορά, το ψευτοκιμπαριλίκι, το ντόμπρο και καλά, αντριλίκι της επαρχίας κλπ.
Η αλήθεια είναι ότι κατέληξε εκεί λόγω του χαμηλού πνευματικού του επιπέδου και της αδυναμίας του να αντιμετωπίσει τη σύγχρονη αδηφάγο αστική κοινωνία.
Είναι ο τύπος που μπαίνει σε γραφείο δημόσιας υπηρεσίας και μπροστά στον προϊστάμενό σου και στους συναδέλφους σου σε φωνάζει :
Τι λέει ρε γκαβλιάρη?
Η ευστοχια του σκεπτικου σου,που πλησιαζει πολυ την πραγματικοτητα, αποδεικνυεται και απο την απουσια σχολιων.Για ενα τοσο καιριο γενεσιουργο θεμα.
Η ευστοχια του σκεπτικου σου,που πλησιαζει πολυ την πραγματικοτητα, αποδεικνυεται και απο την απουσια σχολιων.Για ενα τοσο καιριο γενεσιουργο θεμα.
@χειρούργε
γενικώς θεωρώ ότι η αστικοποίηση δεν είχε μόνο αρνητικές συνέπειες. Τώρα όσον αφορά στη νοοτροπία, αυτήν την κουβαλάς μέσα σου, είτε ζεις στην πόλη είτε στην επαρχία.
@ καιρός
Απλά μεταφέρω τις προσωπικές μου απόψεις, ζω στην επαρχία,και βλέπω κάποια πράγματα ίσως πιο καθαρά από διάφορους και καλά αναλυτές που δεν έχουν ιδέα για τι μιλάνε. Καλωσήρθες στην μπλογκόσφαιρα!
γενικώς θεωρώ ότι η αστικοποίηση δεν είχε μόνο αρνητικές συνέπειες. Τώρα όσον αφορά στη νοοτροπία, αυτήν την κουβαλάς μέσα σου, είτε ζεις στην πόλη είτε στην επαρχία.
@ καιρός
Απλά μεταφέρω τις προσωπικές μου απόψεις, ζω στην επαρχία,και βλέπω κάποια πράγματα ίσως πιο καθαρά από διάφορους και καλά αναλυτές που δεν έχουν ιδέα για τι μιλάνε. Καλωσήρθες στην μπλογκόσφαιρα!
@ Karakalas
Σαφώς και δεν είχε μόνο αρνητικές συνέπειες, σκέψου πόσο μας βοήθησε να ξεκολλήσουμε από την επαρχιώτικη κοντόφθαλμη νοοτροπία και να δούμε μακριά. Βλ. Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτό θέλω να πω κι εγώ. Η νοοτροπία δεν αλλάζει. Είναι εμποτισμένη στο DNA μας. Απλώς επιλέγουμε τρόπο και στυλ, ανάλογα με τις περιστάσεις και κατά πως μας βολεύει.
Δυστυχώς...
Σαφώς και δεν είχε μόνο αρνητικές συνέπειες, σκέψου πόσο μας βοήθησε να ξεκολλήσουμε από την επαρχιώτικη κοντόφθαλμη νοοτροπία και να δούμε μακριά. Βλ. Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτό θέλω να πω κι εγώ. Η νοοτροπία δεν αλλάζει. Είναι εμποτισμένη στο DNA μας. Απλώς επιλέγουμε τρόπο και στυλ, ανάλογα με τις περιστάσεις και κατά πως μας βολεύει.
Δυστυχώς...
Ευχαριστώ χειρούργε, να σαι καλά, όλες αυτές τις μέρες είχα πρόβλημα με το internet, τώρα που φτιάχτηκε θα επιστρέψω δριμύτερος.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home
